روز 90
در سومین تلاش برای انجام بازی فراوانی با مبلغ یک میلیون تونستم به روز 90 برسم و خدارو شکر میکنم.
تجربه ی جالبی بود، اوایلش با خودم فکر میکردم خوب با 1 تومن چی میشه خرید که من بخرم ولی از اونجایی که این یکی از مراحلی بود که باید طی میکردم تا در مسیر آموزشهای استاد امینو @amino بمونم تلاش خودم رو کردم. دوبار اول یه روزایی اومد که یادم رفت خرید کنم و مجبور شدم دوباره شروع کنم. بار سوم حسم رو بهتر کردم و جدی تر تصمیم گرفتم که انجامش بدم. و همزمان شد با دور سوم آموزش پرایس اکشن طبق نقشه راه. همین مورد هم خیلی موثر بود که از برنامه خارج نشم و بتونم هر روز نظمم رو حفظ کنم و خیلی درگیر مسائل روزمره نشم که برنامه های آکادمی رو فراموش کنم.
دستاوردایی که این بازی برام داشت یکیش منظم بودن بود، کار ساده ولی با تداوم که اگه زنجیر تداومش پاره بشه هرچی بوده میشه باد هوا و باید از اول تلاش کنی و کمک کرد که بتونم ادامه بدم و در مسیر اثر مرکب قدم بردارم. و یه روتین مثبت ایجاد کرده که همین خودش میتونه باعث ایجاد عادتهای خوب دیگه بشه. (برای تغییر یک عادت نادرست نیاز نیست اون رو حذف کنی کافیه یک عادت درست به عادتهات اضافه کنی، بعد میبینی که چطور عادتهای نادرست با عادتهای درست جایگزین میشن.)
نکته ی بعدی این بود که فکر میکردم چیزی نمیشه خرید ولی وقتی تصمیم گرفتم انجامش بدم دیدم چقدر چیزای ریزه میزه هست که اتفاقا لازم دارم ولی اصلا بهشون آگاه نیستم و نگاهم رو از آینده ی دور آورد به نزدیک خودم و همین امروزم و همین فردام.
بعضی روزا که نمیدونستم چی بگیرم مجبور میشدم بیشتر سرچ کنم و به جاهایی سر بزنم که توی حالت عادی سر نمیزدم، مثلا توی سایت دیجی کالا دسته بندی هایی رو نگاه انداختم که قبلا نگاهشون نمیکردم و فهمیدم که چقدر وسایل هست که بودنشون خیلی برام مفیده. با این کار متوجه شدم که خیلی چیزا رو میخوام و نیاز دارم که اصلا حواسم بهشون نیست و فکر میکنم که فقط ماشین خوب و خونه ی خوب میخوام.
اتفاق بعدی که با این بازی برام افتاد اینه که وقتی میرم دنبال وسیله ای که میخوام میگردم و بررسیش میکنم و در انتها قیمتش رو نگاه میکنم و برای خرید ثبتش میکنم یجورایی انگار ته ذهنم ثبت میشه که من این رو دارم و با اینکه جلوی چشمم نیست ولی جزو داشته هام ثبت میشه مثل خیلی چیزایی که خریدم و بعد یک مدت یادم رفته که دارمش ولی وقتی بهشون فکر میکنم میدونم که هستن یا تجربه ی داشتنشون رو دارم.
همیشه وقتی با خانومم صحبت میکنیم که مثلا فلان چیز انقدر پولشه و چجوری بخریمش میگم چجوریش مهم نیست قیمتش هم مهم نیست، ما فقط باید بخوایم بقیه اش جور میشه. در بهترین زمان به بهترین شکل ممکن حتی خیلی وقتا از راهی که اصلا بهش فکر هم نمیکنی جور میشه. یکی از نکاتی که باید رعایت کرد اینه که نحوه ی جور شدنش رو نیاز نیست خیلی مدیریت کنیم کافیه در راستای بدست آوردنش توی راه هایی که بلدیم قدم بذاریم. حالا اون شاید دوست داشته باشه از راهی که ما اصلا نمیشناسیم خودش رو به ما برسونه. مهم اینه که ما میخوایم، قدم برمیداریم، و بدست میاریم. زیاد نباید تحت کنترل و حساب شده حرکت کنیم. این بازی هم همون حس رو بهم میده. من انتخاب میکنم و میخرم و کارایی که از دستم بر میاد رو انجام میدم، حالا طی 90 روز بیشتر از 4 میلیارد خرید کردم، زیاده؟ بله اگه حساب و کتاب کنم زیاد میشه ولی با حساب و کتاب کاری نیست ، من میخوام پس انتخابش میکنم و کارایی که میدونم درسته در مسیرش قدم برمیدارم. بقیه اش خودش درست میشه
نکته ی مهم دیگه ای وجود داره اینه که ما باید حواسمون به خواسته هامون باشه نه چیزایی که نمیخوایم، این بازی به صورت خودکار ذهن من رو درگیر خواسته هام میکنه، چه اون چیزایی که باید بخرم و میدونم، چه چیزایی که پولش هست ولی نمیدونم چی باید بخرم و چه اون چیزهایی که قبلا خریدم و توی ذهنم ثبت شده که خریدمشون (نخرمشون یا بهترش رو بخرم) این موضوع خودش یه بخش قابل توجه از ذهن من رو که در طول روز معلوم نیست کجا میخواد بچرخه رو توی این حیطه نگره میداره که به نظرم همین نکته خیلی مزیت بزرگی برای انجام این بازیه.
پاسخ با نقل قول
