نوشته اصلی توسط
amino
چرا بنویسیم؟
به باور یک روان شناس امکان دارد نوشتن، دگرگونی هایی را در دستگاه دفاعی بدن و یا واکنش هایی را نسبت به تنش پدید آورد و سبب بهبود روابط شده و توانایی فرد را در کنار آمدن با مشکل ها افزایش دهد؛ حتی نوشتن در مورد یک رویداد دردناک، باعث کاهش درد بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی می گردد.
تقلیل وزن: تنظیم فهرست کاملی از مواد غذایی مصرفی در طول روز، به کم کردن وزن افراد کمک می کند. این یادداشت ها باعث می گردند مردم از میزان مصرف کالری و جذب چربی روزانه ی خویش آگاه شوند و بدانند هر روز چه مقدار می خورند؛ لذا آسان تر وزن خود را مهار کنند.
خواب راحت: پژوهش گران در بررسی های خود به مقایسه ی دو دسته از زنان پرداختند. زنان گروه نخست، پیرامون رویدادهای ناگوار زندگی هم چون تصادف شدید خودرو و... مطلبی نوشته بودند. این زنان، سردرد، مشکلات خواب و نشانه های افسردگی کم تری نسبت به دسته ی دوم که چیزی ننوشته بودند، داشتند.
مبارزه با بیماری: بر پایه ی برخی تحقیقات، کسانی که درباره ی حوادث تنش زا می نویسند، کم تر به مراکز درمانی مراجعه می کنند.
کاهش فشار روحی: دانشکده ی پزشکی شیکاگو، دسته ای از بیماران سرطانی را مورد بررسی قرار داد. آنان روزانه بیست دقیقه در مورد بیماری شان می نوشتند. این تحقیق نشان داد که افراد یادشده در طول شش ماه پس از نوشتن، فشار روانی کم تری داشتند. نوشتن در وضع ناهنجار کمک می کند تا فرد بانشاط شود. همه ی افراد در زندگی روزمره با انواع فشارها، عوارض جسمی و روحی رویارو هستند و این روش می تواند راهی آسان و رایگان برای رسیدن به آرامش و هماهنگی باشد.
کارشناسان در تازه ترین پژوهش خود یک دسته ی صد نفری را به سه دسته تقسیم کردند. از گروه نخست خواسته شد از روز اول شروع به نوشتن احساس ها و تجربه هایشان کنند. از دومین دسته درخواست شد ژرف ترین احساس های خود را در زمینه ی از دست دادن شغل بنویسند؛ و گروه سوم اصلاً در زمینه ی تجربه ها و رخدادهای بدی که برای شان پیش آمده بود، چیزی ننوشتند. به نظر شما چه اتفاقی روی داد؟
آنانی که در گروه دوم بودند و در باره ی احساس خشم و ناامیدی خویش نوشتند، زودتر به کار جدید مشغول شدند؛ به عبارت دیگر، افزون بر 25 درصد آن ها در مدت سه ماه، سرگرم شغل جدیدی شدند. در گروه های دیگر با این که افراد به همین نسبت در پی کار بودند، میزان اشتغال بسیار کم تر بود.
نگارش احساس ها و تجربه ها در مواردی از این دست به طرزی عمل می کند که باعث کندی احساس های منفی شده و نه فقط اثر مفیدی در شاد شدن دارد، بلکه از حیث جسمی هم موجب تقلیل فشارها شده و در درازمدت پی آمد چشم گیری در هماهنگی و تنظیم فشار خون و دستگاه ایمنی بدن دارد.
کارشناسان معتقدند نوشتن احساس ها و رویدادهای منفی و ناگوار مخصوصاً آن ها که ناراحت کننده تر است و کسی تمایلی ندارد به دلایل شخصی با سایرین در میان بگذارد، بسیار مفیدتر و مثمرثمرتر است. امکان دارد این امر در دقایق نخست به علت این که بیش تر و عمیق تر به موارد منفی می اندیشند، دشوار و آزاردهنده تلقی شود. حتی برخی در دفعات اولیه و نخستین دقایق به گریه می افتند، ولی پس از آن نوشتن بسیار لذت بخش می شود؛ چون به شکستن و خرد شدن احساس های منفی و تخلیه ی آنان از جسم و روح کمک می کند.
در حال حاضر، پژوهش های بسیاری در قلمرو توانایی نوشتن و به تحریر کشاندن احساس ها، تجربه ها و حتی خواسته ها به اجرا درآمده که همگی مؤید نظرهای مفیدی است. بر همین اساس به افراد سفارش می شود جهت رسیدن به آرمان های هدف مند و مثبت خویش، آن ها را با ضمیر من و زمان حال به کار برند و به شکل جمله های کوتاه روی کاغذ آورند و به همین ترتیب فهرستی از اهداف شان بنویسند. به طور مثال در این فهرست بنویسند: "من در کار خود کامیابم".
نویسنده : ابوالفضل میردیوانی
پاسخ با نقل قول
