((امروزه واژه "استرس" جایگاه وسیعی در دایره ی زبان ما پیدا کرده است. حتی می توان دوره ی حاضر را عصر استرس و اضطراب نامید. زندگی خانوادگی تبدیل به ملاقاتی چند ساعته شده است به طوری که افراد حتی وقت سر خاراندن هم ندارند. امروزه اهمیت پیروز شدن بر استرس، اضطراب و کنترل داشتن بر جریان و روند زندگی روزمره بیشتر شده است. من هنوز هم معتقدم نیاز نیست که زندگی مانند دریایی خروشان و پر تلاطم باشد. می توان به سهولت آن را تبدیل به رودخانه ای آرام و ساکت کرد.))
------------------------------------------------------------
1400/7/3
سلام و عرض ادب
فصل ششم: در کمال آرامش، کارها را به مکانیزم موفقیت بسپارید
یک حقیقت ساده وجود دارد که با دست یافتن به آن، می توانیم به راحتی خود را از اضطراب و استرس رها کنیم حقیقت جز این نیست که آفریدگار توانا پیش بینی های بی شماری در زمینه خلقت انسان کرده و توانایی هایی در اختیار ما نهاده است تا با کمک آنها در هر عصر و زمانی در کمال موفقیت زندگی کنیم. از جمله این نعمت و توانایی ها: «مکانیزم خلاق درونی» می باشد.
این مکانیزم خودکار، با استفاده از توانایی ها و قابلیت های نا محدودش می تواند هرگونه تغییر و تحول اجتماعی و یا تکنولوژی را دریافت کرده و با ان سازگار شود. در واقع خستگی شدید و استرس زیاد، برای مکانیزم خودکار کاملا تعریف نشده است، زیرا قابلیت و گنجایش آن نامحدود بوده و هرگز به بن بست نمی رسد. مشکل انسان این است که قدرت و توانایی مکانیزم خلاق را نادیده گرفته و حل و فصل تمامی مشکلات خود را به قدرت اراده و قابلیت ذهن خودآگاهش سپرده است. وظیفه ی ذهن خودآگاه ما شناسایی موانع و مشکلات می باشد و طبیعتا طوری طراحی و برنامه ریزی نشده که بتواند مشکلات را حل کند. ما با تلاش زیاد برای حل تک تک مشکلات، بر حجم آن می افزاییم، در صورتی که با سپردن مسئله و سختی ها به مکانیزم خودکار، خود را از وجود آن ها خلاص کرده و از زیر فشار رها می شویم.
دلیل علمی مورد بالا این است که، وقتی انسان همه ی امور را به اراده می سپارد تبدیل به موجودی ریزبین، حساس و محافظه کار می شود و مدام از نتیجه کار واهمه خواهد داشت. در یک کلام می توان گفت: نفسی عمیق بکشید و ذهن و روح خود را در آرامش قرار دهید. در آن صورت خواهید دید که ذهنتان دوبرابر آن چه توقع داشته اید به شما خدمت خواهد کرد. افرادی که آثار بزرگ و به یاد ماندنی مانند نویسندگان، اختراع کنندگان و دیگر خلاقان آثار جاودان هستند، مدرکی بزرگ و سندی عملی و مدعی این گفته های پیشین ما هستند. همیشه مدعی هستند، که افکار پویا و خلاقشان نتیجه ی افکار ارادی نیست. بلکه به طور ناخودآگاه، آنی و یا به قولی «بی خبر» پیدا می شوند. بخصوص زمانی که ذهن آنها درگیر مسایل دیگر نیست و در آرامش به سر می برد. البته فراموش نکنید که این ایده های نو و خلاق از «زیر سنگ» پیدا نمی شوند و بدون پیش زمینه ی فکری به وجود نمی آیند. همه ی شواهد نشان دهنده ی این است که برای دریافت «الهامات غیبی» و ایده های نو، فرد باید علاقه ی شدیدی به حل یک مشکل یا سوال بخصوص داشته و با اشتیاق به دنبال یافتن جواب باشد. در واقع اولین لازمه کار، علاقه ی شدید برای رسیدن به جواب می باشد. فرد باید قبل از هر چیز، آگاهانه در ارتباط با موضوعی فکر کند و تمامی اطلاعات موجود را گردآوری و بررسی کرده و همه ی راه های رسیدن به جواب را در نظر بگیرد.
هنگامی که ذهن پویا، از دلهره و استرس رها می شود، مکانیزم خودکار تبدیل به مکانیزم موفقیت شده و شما را به هدف دلخواهتان می رساند. اشتباه ما این است که به غلط تصور می کنیم «جریان الهامات انسانی» فقط مخصوص هنرمندان، نویسندگان و کاشفان و دیگر افراد «خلاق» است. همه ی ما می توانیم آثار جاودانی خلق کنیم. در وجود ما مکانیزمی قرار داده شده که فعال بوده و وظیفه اش رساندن ما به هدف می باشد. وظیفه ی این مکانیزم در واقع حل مشکلات شخصی ما، اداره امور، فروش جنس ها، نوشتن یک داستان و یا اختراع یک دستگاه جدید می باشد. علاوه بر این که مکانیزم خودکار موفقیت می تواند باعث ایده های خلاق شود، می تواند رفتار ها و کردار های خلاق را نیز ایجاد کند. مهارت در هر زمینه ای چه ورزش، چه موسیقی و غیره اصلا به دلیل سخت فکر کردن و تلاش بی حد ایجاد نمی شود، بلکه زمانی به بهترین وجه انجام می شود که شما به ذهنتان آرامش دهید. اجازه دهید خودش کارها را انجام دهد. خلاقیت روندی آنی است و اگر قرار باشد ماهرترین نوازندگان قبل از زدن هر ضربه و نواختن هر نت موسقی فکر کنند و بیندیشند که کدام انگشت باید به کلید ضربه بزند، هرگز نمی توانند حتی یک نت را هم بنوازند. بلکه یک نوازنده، در زمان یادگیری و در مرحله ی اول، ذهن خود را به کار انداخته و تمرین کرده، تا این که تمرین ها تبدیل به یک عادت خودکار شده است. او زمانی می تواند یک نوازنده عالی و بی نظیر شود که نوازندگی را به دست مکانیزم خودکار سپرده و دست از تلاش آگاهانه بردارد.
یادگیری 4 مرحله دارد که ممکن است در جایی دیگر نیز به ان بر خورده باشید: 1.عدم توانش ناخودآگاه 2.عدم توانش آگاه 3.توانش آگاه 4.توانش ناخودآگاه:
در قدم اول شما از دانسته و ندانسته هایتان آگاهی ندارید. هنگامی که به مرحله دوم می رسید، از این حقیقت دردناک آگاه می شوید که چه کاری برای شما ممکن و ناممکن است. در مرحله ی سوم توانایی انجام کار را پیدا می کنید، اما هنوز باید از ذهن آگاهتان کمک بگیرید. با رسیدن به مرحله ی چهارم، آن چه تا به حال سخت و طاقت فرسا بوده، حالت خودکار و اتوماتیک پیدا میکند. این4 مرحله، تصویری دقیق از فرآیند یادگیری را ارایه می کنند. از چگونگی بستن بند کفشتان گرفته تا نصب قطعات یک رایانه به یک دیگر. آن چه جالب و هیجان انگیز است توانایی شما در کاهش استرس و افزایش سرعت حرکت در مسیر این چهار مرحله است که بیشتر به کمک سایکوسایبرنتیک انجام می شود. در اینجا دستگاه خودکار ذهن، جایگزین تلاش مستمر فیزیکی ذهنی می شود. تلاش های ارادی و بی وقفه، موجب از کار افتادن مکانیزم فعال و خودکار ذهن می شود.
5 راهکار برای رهایی و آزادی دستگاه خلاق:
1.پس از تصمیم گیری درباره ی انجام یک کار، اصلا برروی نتیجه ی کار تمرکز نکنید، بلکه به فکر پشتیبانی از هدفتان و به نتیجه رساندن آن باشید.
2.راز تمرکز بر زمان حال:
لازم نیست تمام وقت خود را صرف هدفیابی و ارزیابی میزان پیشرفت خود و برنامه ریزی در این زمینه بکنید. چنین مسایلی زمان و مکان خو را می خواهند، زمان و مکانی که مخصوص چنین تفکراتی است. باقی وقت خود را صرف تمرین و کسب آرامش کنید و سعی کنید «نگران فردا نباشید». نگران فردا نبودن باید برای شما به شکل یک عادت در بیاید. این عادت وقتی شکل میگیرد، که تمام حواس خود را معطوف زمان حال کنید. مکانیزم خودکار شما متعلق به زمان حال است و نمی تواند بری فردا یا حتی 1 دقیقه ی دیگر برنامه ریزی کند.
3.سعی کنید در یک زمان، فقط به یک کار بپردازید:
یکی از دلایل سردرگمی و در نتیجه احساس استرس و اضطراب، انجام چند کار مختلف در یک زمان می باشد.
4.مشکلات را به دست خواب بسپارید:
اگر ذهن ما در تمام روز، در گیر مشکلی بود و باز هم نتوانستید برای آن راح خلی بیابید، پیشنهاد میکنم که مشکل را برای مدتی فراموش کرده و سعی کنید به خواب کوتاهی بروید. پس از بیداری می توانید به نتیجه ی دلخواه برسید. فراموش نکنید که اوج کارایی مکانیزم موفقیت، زمانی است که ضمیر خودآگاهتان در روند کار نقشی نداشته باشد.
5.در هنگام کار آرامش داشته باشید:
این مکانیزم، توانایی انجام کارهایی را دارد، که شما سعی می کنید با روحیه ای مشوش و خاطره ای مضطرب و اراده ای آهنین، به پایان برسانید. مهم این است که تمام این کارها به دور از هر گونه اضطراب و تشویق و در کمال آرامش انجام گیرد و تنها وظیفه ی شما این است که یاد بگیرید، چگونه این مکانیزم را هدف دار کرده و آن را به سمت هدف نهایی راهنمایی کنید؛ به آن اعتماد داشته باشید و در نهایت اجازه دهید که خودش همه ی کارها را انجام دهد.
سپاس بیکران