سلام وقت همه دوستان عزیز بخیر
کتابی که به تازگی خوندم رو میخواستم باهاتون به اشتراک بگذارم از نویسنده خوش قلم اقای ایمان سرور پور که البته از قبل توسط لایو هاشون در فضای مجازی ایشون رو دنبال میکردم و سطح دانش قابل قبولی تو حوزه خودشون دارند و شخصیت دوست داشتنی
قلم روان این کتاب به نوعی زده شده که مثل یک سفر کوتاهه که مخاطب نویسنده خود شما هستید و انگار مستقیم با خود شما صحبت میکنه
به نظرم که نسیم جالبی تو کلمات کتاب جریان داره که میشه حسش کرد
بیشتر از اینکه کتاب انگیزشی باشه فرا آگاهی و خودشناسی هست مطالبی بیان میشه که تو زندگی همه ما وجود داره اما شاید توجهی بهش نشده و دقیقا هدف کتاب با اسمش هم خوانی جالبی داره مسیری با جزیات تا نشون بده تمام جهان در من است
بنظر من کتاب سعی میکنه نگرشی متفاوت از زندگی روزمرگی و باور های عامیانه ایجاد کنه تا با توجه به هدف و مسیر هر شخصی این مطالب انرژی و بخشی از دانش نیاز برای این راه رو به شما بده و مسیر و مشکلات این راه رو گوش زد میکنه
بخش هاایی از کتاب رو که دوست داشتم اینجا میذارم امیدوارم که مفید باشه
این سریع ترین ها و قوی ترین ها نیستند که می برند بلکه تنها کسانی که تا انتها هدفشان را دنبال میکنند برنده واقعی هستند ، شاید به ظاهر سنگ قوی تر از اب باشد اما قدرت اب در انعطاف پذیری و ممارست ان است.
اگر در زندگی خود دچار چالش های فراوان و شرایط سخت هستی بدان حداقل با بیش از 90 درصد انسان های موفق در نقطه شروع وضعیت یکسانی داری
هر عمل بیرونی که روی تو تاثیر میگذارد از درون تو نشات میگیرد در واقع مشکلات قدرتشان را از ضعف ما میگیرند
ما بارها طعم پیروزی را چشیده ایم بیاید به تجربه هایی مشترک از پیروزی هایمان نگاهی بیندازیم بیشترین حجم تردید و خستگی درست در لحظات اخر این مسیر به سراغ ادم می اید
قدر و ارزش هرکس در دستان خود اوست اگر باور یک بدشانس احمق را داشته باشی تا اخر عمر یک بدشانس احمق باقی خواهی ماند اگر باور کنی تو شاهکار این نظام افرینشی که نه مانندش بوده نه در اینده خواهد بود و توان دستیابی به هر انچه میخواهی را داری در واقع در هر دوصورت حق با توست. هر انچه در مورد خودت باور کنی دیر یا زود به واقعیت وجودی تو تبدیل میشود
انسان ها سرشار از ارزوهای بزرگ هستند اما با حوصه های کوچک. صبر هنری است که باید با تمرین و ممارست ان را فرا گرفت جهان تسلیم ارزوهای بزرگ ماست
فراموش نکن روزی قلبی با شوق پرواز تپید
روزی دیگر قلب دیگری با شوق نگاه به زمین از روی کره ماه
و هیچکدام نشدنی نماند پس چرا ندای درونی تو نشدنی باشد؟؟
در طول مسیر چیزی به عنوان شانس به تو کمک نخواهد کرد تنها ابزار کارامد تمرین تکرار و انرژِی گذاشتن است هرچقدر بیشتر تلاش میکنیم انچه را هم که نامش را شانس میگذاریم هم درهایش را به سوی ما باز میکند.
پاسخ با نقل قول
ولی مطمعنم که براتون لذت بخش خواهد بود.
نوشته اصلی توسط golzar
